ساحل امن زندگی

انصاف یعنی...

هرچه برای خود می خواهی برای دیگران نیز بخواه.
هرچه برای خود نمی پسندی برای دیگران نیز مپسند.
وقتی چیزی را با شخصی نصف می کنی که ضعیف تر است به او بیشتر از خودت بده.
هر وقتی قضاوت می کنی حق را بگو اگرچه به ضرر تو باشد.
حقوق دیگران را رعایت کنی هرچند کسی نفهمد.
مساوی بودن نهان هرکس با آشکار او.
رعایت عدل در خشنودی و خشم.

قال الله تعالی:
وَاِن تَعفُوا وَ تَصفَحُوا فَاِنَّ اللَهَ غَفُورٌ رَحیمٌ.
اگر یکدیگر را عفو کنید و از لغزش های همدیگر چشم پوشی نمائید،بحق، خدا نیز (در مورد شما) بخایشگر و مهربان است.{سوره تغابن/14}

قال رسول الله(ص):
اِقبَل عُذرَ اَخیکَ وَاِن لَم یَکُن لَهُ عُذرً فَالتمِس لَهُ عُذراً.
عذر مسلمان خطا کار را بپذیر و اگر عذری نداشت، تو خود برایش عذری بتراش!

... آنان کوتاهی نمی کنند ...

و اوست که شما را در شب می میراند و آن چه در روز کرده اید می داند.آنگاه شما را در آن بیدار می کند تا مدت معین سپری شود.سپس بازگشت شما به سوی اوست.آنگاه شما را از آنچه انجام داده اید، باخبر می کند و او بر بندگانش چیره است و بر شما نگهبانانی می فرستد تا هنگامی که مرگ یکی از شما فرا رسد، فرستادگان ما او را می میرانند؛ و آنان کوتاهی نمی کنند.آنگاه به سوی خدا،که مولای حقیقی آنان است، بازگردانده می شوند. آگاه باشید که فرمان از آن اوست و او سریع ترین حساب کنندگان است.

{آیات 60 الی 62- سوره انعام}

هدایت واقعی

بگو:آیا غیر از الله،کسی را بخوانیم که برای ما هیچ سود و زیانی ندارد؟ و بعد از آنکه خدا ما را هدایت کرد،به عقب بازگردیم؟ مانند کسی که شیطان ها ،گمراهش کرده و در زمین حیرانش ساخته. او یارانی دارد که به هدایت دعوتش می کنند که:به سوی ما بیا! بگو:هدایت خداوند ،هدایت واقعی است و به ما فرمان داده شده که تسلیم پروردگار جهانیان باشیم. و اینکه نماز برپای دارید و از او بترسید؛ و اوست که بسوی او محشور می شوید. و او کسی است که آسمانها و زمین را به حق آفرید، و روزی که می گوید:موجود باش! پس موجود می شود. سخن او حق است و روزی که در صور دمیده می شود، فرمانروایی مخصوص اوست. پنهان و آشکارا را می داند و او حکیم و آگاه است.

{آیات 71الی73 سوره انعام}

.*. مناجات با خدا .*.

بار الها !
در پیشگاه تو ایستاده ام ،
و دست هایم را به سوی تو بلند کرده ام،
آگاهم که در بندگى‌ات کوتاهى نموده و در فرمانبرى‌ات سستى کرده‌ام،
اگر راه حیا را می پیمودم از خواستن و دعا کردن می ترسیدم...
ولی... پروردگارم!
آنگاه که شنیدم گناهکاران را به درگاهت فرا می خوانی،
 آنان را به بخشش نیکو و ثواب وعده می دهی،
برای پیروی ندایت آمدم،
و به مهربانی مهربانترین مهربانان پناه آوردم.
و به وسیله پیامبرت که او را بر اهل طاعتت برترى داده، و اجابت و شفاعت را به او بخشیدى،
و به وسیله برترین زن،
و به فرزندانش، که پیشوایان و جانشینان اویند،
و به تمامى فرشتگانى که به وسیله اینان به تو روى مى‌کنند، و در شفاعت نزد تو، آنان را که خاصّان درگاه تو اند، وسیله قرار مى‌دهند،به تو روى مى‌آورم.
پس بر ایشان درود فرست،
و مرا از دلهره ملاقاتت در امان دار،
و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،
پیشاپیش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و دیدن تو مى‌شود قرار دادم
اگر با این همه، خواسته‌ام را رد کنى، امیدهایم به تو به یأس مبدّل مى‌گردد،
همچون مالکى که از بنده خود گناهانى دیده و او را از درگاهش رانده،
و آقایى که از بنده‌اش عیوبى دیده و از جوابش سر باز مى‌زند.
واى بر من اگر رحمت گسترده‌ات مرا فرانگیرد،
اگر مرا از درگاهت برانى، پس به درگاه چه کسى روى کنم؟
اما... اگر براى دعایم درهاى قبول را گشوده، و مرا از رساندن به آرزوهایم شادمان گردانی، چونان مالکى هستى که لطف و بخششى را آغاز کرده، و دوست دارد آن را به انجام رساند
و مولایی را مانی که لغزش بنده اش را نادیده انگاشته و به او رحم کرده است.
در این حالت نمى‌دانم کدام نعمتت را شکر گزارم؟
آیا آن هنگام که به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته‌هایم را بر من مى‌بخشایى؟ 
یا آن گاه که با آغاز کردن کرم و احسان بر عفو و بخششت مى‌افزایى؟
پروردگارا !
خواسته‌ام در این جایگاه، یعنى جایگاه بنده فقیر ناامید، آن است که:
گناهان گذشته‌ام را بیامرزى ،
و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازدارى!

{برگرفته و تلخیص شده از سایت تبیان}

یا رب دل پاک و جان آگاهم ده
آه شب و گریه سحرگاهم ده
***
در راه خود اول زخودم بیخود کن
بیخود چو شدم زخود به خود راهم ده

الهی،یکتای بی همتایی،قیوم دانایی،بر همه چیز بینایی،درهمه حال دانایی،از عیب مصفایی،از شرک مبرایی،داروی دلهایی.
الهی،ضعیفان را پناهی،قاصدان را برسر راهی،مؤمنان را گواهی،چه عزیز است آن کس که تو خواهی.
الهی،ای خالق بی مدد و ای واحد بی عدد،ای بخشنده بی منت،ای داننده رازها،ای مطلع بر حقایق،ای مهربان بر خلایق،عذرهای ما بپذیر که تو غنی و ما فقیر و بر عیب های ما مگیر که تو قوی و ما حقیر، از بنده خطا آید و ذلت و از تو عطا آید و رحمت.
الهی،ای قهاری که کس را به تو حیلت نیست.ای کریمی که بندگان را غیر از تو دست آویز نیست،نگاه دار تا پریشان نشویم،و در راه دار تا سرگردان نشویم.
الهی،در جلال رحمانی،در کمال سبحانی،نه محتاج زمانی،و نه آرزومند مکانی،نه کس به تو ماند و نه به کسی مانی،پیداست که در میان جانی،بلکه جان زنده به چیزی است که تو آنی.
الهی،دستم گیر که دست آویز ندارم،و عذرم بپذیر که پای گریز ندارم.
الهی،خود را ز همه به تو وابستم،اگر بداری تو را پرستم و اگر نداری خود پرسم،نومید مساز ،بگیر دستم.
الهی،ای دور از نظر و ای نیکو حضر و ای نیک منظر،ای دلیل هر برگشته و ای راهنمای هر سرگشته،ای چاره ساز هر بیچاره،ای جامع هر پراکنده و ای رافع هر افتاده،دست ما گیر ای بخشنده بخشاینده.
الهی،کار آن دارد که با تو کاری دارد، یار آن دارد که چون تو یاری دارد،او در هر دو جهان تو را دارد هرگز کی تو را بگذارد.
الهی، دلی ده که شوق طاعت افزون کند و توفیق طاعتی ده که به بهشت رهنمون کند.

منبع:www.dilabad.tk

انسان درخت توحید است میوه ی این درخت ظهور صفات خدایی است وتا این ثمره را نداده کامل نیست حد کمال انسان این است که به خدا برسد یعنی مظهر صفات حق شود.
پس سعی کنیم که صفات خدایی در ما زنده شود:
او کریم است ما هم کریم باشیم.
او رحیم است ما هم رحیم باشیم.
او ستار است ما هم ستار باشیم......
اگر می خواهی خدا تو را صدا کند با او معامله کن.
خدایا کمکم کن که تنها یاری دهنده قادر و توانا تویی!

منبع:(تلخیص از کتاب کیمیای محبت)

قبله

قبله یعنی همان کعبه؛خانه خداست و در شهر مکه در داخل مسجدالحرام قرار دارد.
قبله جهت و سمت و مقصد حرکت ما را به سوی خداوند مشخص می کند.
قبله،سبب اتحاد همه مسلمانان می شود.
قبله،نظم و هماهنگی به وجود می آورد.
قبله،توجه ما را به خانه خدا جلب می کند.
قبله یادآور خاطره حضرت ابراهیم و اسماعیل است چون کعبه به دست آن ها بازسازی شده است.
در اسلام بسیاری از کارها رو به قبله انجام می گیرد:
نماز خواندن،سر بریدن حیوانات، به خاک سپردن بدن مرده ها و ...
چه خوب است که خوردن،خوابیدن،دعا و راز و نیاز و مطالعه کردن هم رو به قبله انجام شود.

الله،هموست که هر آفریده ای به هنگام نیاز ها و سختی ها و امید برکندن از هر که جز او،بدو پناه می برد./امام حسن عسکری^(ع)
دعا،کلید رحمت و چراغ تاریکی است./امیرالمؤمنین^(ع)
خودپسندی،دشمن درست اندیشی و آفت خردهاست./امیرالمؤمنین^(ع)
شش چیز در مؤمن نباشد:سختگیری،بی خیری،حسادت،لجبازی،دروغگویی و ستمگری./امام کاظم^(ع)
هر که بر خدا توکل کند،دشواری ها برای او آسان شود و اسباب برایش فراهم گردد./امیرالمؤمنین^(ع)
مهربانی با مردم نیمی از خرد است./امام رضا^(ع)
خداوند نماز را به منظور دور کردن(انسان)از کبر واجب فرمود./حضرت فاطمه^(س)
راستی آرامش است و دروغ اضظراب./پیامبر اعظم^(ص)
مرد به گفتارش سنجیده می شود و به کردارش قیمت می گردد./امیرالمؤمنین^(ع)
به یکدیگر هدیه بدهید که هدیه کینه ها را از بین می برد./پیامبر اعظم^(ص)
بالاترین ثروت عقل است./پیامبر اعظم^(ص)
سه چیز زندگی را ناگوار می سازد. کینه ،حسد، بدخویی /امیرالمؤمنین^(ع)
زکات زیبایی پاک دامنی است./امام جعفر صادق^(ع)
ای ابوذر،همنشین خوب از تنهایی بهتر و تنهایی بهتر از همنشین بد است./پیامبر اعظم^(ص)
بهترین شما کسی است که شما را به کار خیر دعوت کند./پیامبر اعظم^(ص)
هرکس که اسرار برادر (دینی)خود را پنهان کند خداوند در دنیا و آخرت رازش را پوشیده می دارد./پیامبر اعظم^(ص)
ادب آن است که هر وقت از منزلت خارج شدی هرکس را دیدی او را از خود بهتر بدانی./امام حسین^(ع)

این کارها در رابطه با غذا خوردن مستحب است:
1- شستن دست ها قبل از غذا و پس از آن.
2-«بسم الله»گفتن در اوّل غذا و «الحمدلله»گفتن در پایان غذا.
3-غذا خوردن با دست راست.
4-لقمه را کوچک برداشتن.
5-خوب جویدن غذا.
6-شستن میوه پیش از مصرف.
7-اگر چند نفر سر سفره نشسته اند،هر کسی از غذای جلوی خودش بخورد.
8-میزبان پیش از همه شروع به غذا خوردن کند و بعد از همه دست بکشد.
این کارها در رابطه با غذا خوردن مکروه است:
1-غذا خوردن در حال سیری.
2-پرخوری(زیاد خوردن).
3-نگاه کردن به صورت دیگران هنگام غذا خوردن.
4-خوردن غذای داغ.
5-فوت کردن به غذایی که می خورد.
6-پاره کردن نان با کارد.
7-گذاشتن نان زیر ظرف غذا.
8-دور انداختن میوه،پیش از آنکه کاملاً آن را بخورد.