ساحل امن زندگی

طلوع ماه در مدینه
زمین مدینه با نیم نگاه خورشید روشنایی می گرفت و تابش طلائی آفتاب، جمعه، چهارمین روز شعبان سال 26 هجری، را نوری دیگر می بخشید.
بابُ الحوائج
لقبی که در آسمان وجود حضرت عباس(ع) به سان اختری تابناک به چشم می خورد. این لقب نشان از برآوردن خواسته ها و حاجات علاقه مندان آن حضرت دارد. آنان در طوفان سختی ها و بلاها به سوی ساحل امن لطف و کرامات«با بُ الحوائج» رو می کنند و با دستانی پر از عنایت و دیدگانی سرشار از سپاس و اشتیاق باز می گردند.
آری عباس کریمی از دودمان کریمان است، تحفه ای از رحمت بی پایان الهی است و وسیله ای برای قرب به پیشگاه خداوند محسوب می شود.مقامی عظیم دارد و به خاطر جهاد مقدسش در راه اسلام، قاضی حاجات و باب الحوائج نام گرفته است.
از این رو قرن های بسیار است که سنی و شیعه و مسلمان و غیر مسلمان دست دعا و چشم امید به سوی او دارند و داستان رهیدن از سختی ها و مشکلات زندگی را از این طریق برای دیگران نقل می کنند و از زلال کرامات حضرت عباس (ع) ناگفته های گفتنی بسیاری نزد خود دارند.
در نگاه حضرت زهرا(س)
پیامبر اکرم(ص) روز قیامت حضرت علی(ع) را طلبیده، می فرماید:
نزد فاطمه برو و به او بگو تا آنچه برای شفاعت –گناهکاران-در این روز بزرگ فراهم ساخته، حاضر کند.
امیر مؤمنان(ع) نزد حضرت زهرا(س) آمده، می فرماید: ای فاطمه، برای چنین روزی چه ذخیره ای جهت شفاعت آماده کرده ای؟
آن بانوی پاک والا مقام در جواب علی(ع) می فرماید:
ای امیر مؤمنان، دو دست بریده پسرم عباس برای مقام شفاعت من کافی است.

یا ابوالفضل
یا ابوالفضل
یا ابوالفضل