ساحل امن زندگی

راستی ... مرز میان «عشق» و «هوس» چیست؟
آیا دلدادگی،در هر مرتبه و نسبت به هر چیز و هر کس، عشق است؟
آیا هر کس در خود،جذبه و کششی احساس کرد، «عاشق» است؟
کدام علاقه و محبت «زر» ارزنده است و کدام یک «دام»؟
عشق حقیقی، در پی شناخت کمال و جمال و محبوب و معشوق است.
پس عاشق هم، کمال جو و جمال طلبی است که اهل «معرفت» باشد.
عشق مجازی، علاقه های زود گذر و شیفتگی های بی ملاک و بی مبناست، از این رو این گونه عاشق ها، با غوره ای سردی شان می شود و با مویزی گرمیشان.
دمدمی مزاجند، یک لحظه عاشقند، لحظه ی بعد بیزار.
امروز هوا خواه سینه چاکند، فردا دشمن کینه توز.
این، رسم عاشق نیست، عاشق اهل «وفا» است!
عاشق، خانه دلش را مهمان سرای یک دوست می کند.
آنکه هر روز در پی دلداری است و عاشق هزار معشوق است، می گوید،دامی گسترده تا صید کند و دانه ای پاشیده تا مرغانی به تور اندازد...
روا نبود که با یک «دل» دو «دلبر» داشتن!
عشق، کالایی نیست که بتوان به مشتری های بسیاری فروخت و همه را هم راضی نگه داشت!
ای یک دله ی صد دله، دل یکدله کن!
این همان کلام الهی است که فرموده است:
«خداوند برای کسی دو دل در سینه قرار نداده است»
(ما جَعَلَ اللهُ لِرجلٍ مِن قَلبینِ فی جَوفِه). {احزاب-آیه4}
عشق انسان را فداکار، دست و دلباز، از خود گذشته، بی باک، ایثارگر و ... می سازد. پس آنکه در دام نفس گرفتار است و از «خود» بیرون نمی آید و ترسو و خودخواه است و هرگز صحنه «ایثار» در زندگیش نیست، چگونه مدّعی عشق است؟

عشق بحری است که چون بر سر طوفان آید
دست شستن ز متاع دو جهان ساحل اوست

عشق، پاک است، موهبتی آسمانی است، اگر آلوده به نفسانیّات شد، «هوس» است.
عشق پاک و آسمانی، مقدس است، چرا که اینگونه عاشقان دل به چیزی می بندند که ماندگار است. به چیزی عشق می ورزند که می ارزد،
«اقبال لاهوری» می گوید:

رمز عشق تو، به ارباب هوس نتوان گفت
سخن از تاب و تب شعله، به خس نتوان گفت

این همان عشق حقیقی، وارسته، متعالی و پاک کننده جان و زلال کننده اندیشه است.
این عشق، «معراج» عاشق است.و آنکه عشق و هوس را با هم اشتباه کند، در منجلاب و پستی می ماند و عشقش، به جای آنکه نردبانی باشد که روح را تعالی بخشد،طنابی می شود که به «چاه ویل» فرو می کشد.
چه خوش گفته است«صائب تبریزی»:

می برد عشق، از زمین تا آسمان، ارواح را
زین دلیل آسمانی هر که غافل ماند، ماند

قیمت انسان را عشق او تعیین می کند.
معشوق، هرچه قیمتی باشد، عشق و عاشق با ارزش تر است.
به قول خواجه عبدالله انصاری: «آن ارزی که می ورزی».
پایان سخن را دو بیت از «اقبال» می آوریم که شوریدگی پاک او، زبانزد همگان است:

عاشق آن نیست که لب،گرم فغانی دارد
عاشق آن است که بر کف،دو جهانی دارد
عاشق آن است که تعمیر کند عالم خویش
در نسازد به جهانی که کرانی دارد ...

عشقتان پاک و آسمانی باد!

منبع:(حیات الطیبه/12- اداره کل تبلیغات اسلامی استان کردستان)