ساحل امن زندگی

عید نوروز

باد نوروز وزیده است به کوه و صحرا
جامه عید بپوشند، چه شاه و چه گدا
بلبل باغ جنان را نبود راه به دوست
نازم آن مُطربِ مجلس که بود قبله نما
صوفی و عارف از این بادیه دور افتادند
جام می گیر ز مطرب، که روی سوی صفا
همه در عید به صحرا و گلستان بروند
منِ سرمست زمیخانه کُنم رو به خدا
عید نوروز مبارک به غنی و درویش
یار دلدار؛ زبُتخانه دری را بگشا
گر مرا ره به در پیر خرابات دهی
به سرو جان به سویش راه نوردم، نه به پا
سالها در صفِ ارباب عمائم بودم
تا به دلدار رسیدم،نکُنم باز خطا