ساحل امن زندگی

باز هم پرچم عزای تو را افراشته ایم و در سوگ تو سیه پوشیم.

این پرچم عزا و لباس مشکی، ما را به یاد کربلا و عاشورا می اندازد، به یاد حماسه و شهادت، به یاد عدالت و شجاعت، به یاد مدینه و کوفه و کربلا، به یاد نماز، نیایش، اشک، سجاده، قرآن، جهاد، امر به معروف و نهی از منکر و تولّی و تبرّی.

تو برای تشنگان حقیقت، سیراب کننده جان و الهام بخش ایمانی.

ای حسین مظلوم!

هنوز هم در جان ما، علقمه عطش جاری است و ما تشنه فراتیم.

دل های ما یک حسینیه پرشور است و خانه هایمان تل زینبیه و جبه هایمان قتلگاه.

در حسینیه دل هایمان، مرغ های محبت سینه می زنند و اشک های یتیمان، در خرابه چشممان بی قراری می کنند.

تربت تو زینت سجّاده های ماست، اینکه اشک عزای تو، شستشو دهنده چشم و چهره گنهکار ماست.

یا حسین به شفاعتت بسیار دل بسته و امیدواریم...

ما با تو و اهل بیت تو همدلی می کنیم، به این امید که همدلی ما را به همراهی بکشد، و هم در دنیا و هم در آخرت با شما باشیم. دوست داریم با چشمی که بر تو گریسته ایم گناه نکنیم.

از خانه ای که صدای یا حسین از آن بلند شده، صدای حرام بیرون نیاید، دلی را که جای محبت توست، به بیگانه ای از تو نسپاریم، علاقه و عشق تو را با هیچ عشقی عوض نکنیم.

آنان که می خواهند تو را از ما بگیرند و ما را با اشک و عزا و نوحه و کربلا بیگانه سازند، بیهوده می کشند. جاودانگی تو را خدا تضمین کرده است.

ما که تو را از یاد نمی بریم... به حقّ مادرت زهرا(س)، تو هم ما را از یاد مبر!